OH

Táraðist um daginn, og sit núna í einhverri krämigri blöndu af "meyr" og "kíminn". Allt út af einhverri heimasíðu.

Kæru vinir! OOOOHRHRHRH garg

Jónas best. Best!

3x klárir gaurar

Ef einhver skyldi hafa misst af hinum ofursnjalla bítboxara Lasse Gjertsen um daginn, þá:
1. http://www.youtube.com/watch?v=LVCb52iQrfo

2. Addi
Hann sendi mér:

3. http://www.olfworx.de/video/ballon_cleaned_med.mov

Coche mágico, paseo de la mierda

Coche mágico
Originally uploaded by krilli.

Mexíkóskur töfraraunsæisbíll. Hann keyrði alltaf í vitlausa átt.

Hefði ekki fattað hvað olli þessu nema fyrir eina sérlega Achewood seríu.

Er það dread eða er það terror?

Þegar einhver segir eitthvað sem er annaðhvort fáránlega viðeigandi alveg óvart og viðkomandi hefur ekki hugmynd um það, eða er hugsað af 5000m dýpt og epískt í sniðum, þá finn ég fyrir stórri og málmkenndri tilfinningu, hálfri spönn undir solar plexus.

Það er svipað og að horfa fram af lítilli syllu ofan og niður í eitthvað stórt og jarðfræðilegt.

Það kemur held ég aðallega vegna þess að það er ekki hægt að sjá inn í hausinn á fólki og engin leið að vita hvort þetta var pælt. Alltaf gaman að alvöru þórasínstærð af lamandi skelfingu. Án gríns, finnst það geðveikt gott inn á milli. Hressandi brimspraut upp um sálina! Arr!

En hvað? Spurning um að leggja árarnar bara upp í bátinn og fljóta smá og sjá til hvort heldur það var.

Skítamix

5 vænar, nýuppteknar kartöflur
Seinni helmingurinn af stærsta kúrbít sem þið hafið séð
Laglegt eggaldin
Einn pakki "tortellini grande"
Hálf lin paprika
Tvær meðalstórar gulrætur, ögn skorpnar
Fjögur hvítlauksrif
Rauðlaukur, hinsegin laukurinn er nefnilega búinn
Matskeið af kapers
Nokkrar af geðveikt góðu spænsku dósaólífunum
Slatti af pestó
Fullt, fullt af smjörva
Allskonar olíur úr næstum því tómum flöskum
Tabascosósa
Random skápakrydd, eins og t.d. Lamb Islandia og Herbes de Provence
Pipar
Salt

Kartöflur soðnar, ekki of lengi. Risa-smá-tortellið soðið líka einhverntímann á meðan á þessu öllu stendur. Það er líklega best að það sé ekki orðið of kalt og storknað þegar restin er orðin klár, en ekki bíða of lengi með það samt. Það tekur korter að sjóða, og maður notar nefnilega pastavatnið í restina af matnum. Sniðugt sniðugt.

Allt hitt er saxað einhvernvernveginn og skorið. Nema kapers? Hvað á maður að gera við kapers? Ég setti það bara til að vera töff.

Setjið stóra pönnu á stóru helluna og kveikið allt í botn. Setjið slatta af olíu, minnst eina matskeið, og góðan 1/8 hluta af smjörvaöskju. Kremjið, steikið og brennið helminginn af hvítlauknum aðeins, bætið svo lauk og gulrótum út í. Gulræturnar þurfa smá tíma á pönnunni. Gerið ykkur næstum því of seint grein fyrir því að laukurinn og hvítlaukurinn muni brenna ef þeir liggja á full-blast pönnunni út eldunartímann, og klórið brennheitt, fitugt grænmetið af pönnunni. Ekki missa niður einn dropa af olíunni! Við þurfum þá alla.

Reynið að koma kúrbítnum og eggaldininu fyrir á pönnunni og gefist upp þegar ca. helmingurinn af hvorri grænmetistegund er kominn á hita. Hættið að nenna að spá í lauknum og skellið honum aftur á pönnuna. Hrærið í þessu! Annars brennur allt og verður ógeðslegt. Sjáið laukinn sviðna örlítið - næstum því of mikið - og takið eftir því hvernig eggaldinið drekkur í sig ALLT SMJÖRIÐ og ALLA OLÍUNA.

Klórið ykkur í hausnum, skrapið nú allt grænmetið af pönnunni og yfir á fatið sem maturinn verður borinn fram í.

Kreistið nú olíuflöskurnar yfir pönnuna og hristið síðasta lufsið úr þeim. Bætið dálitlum smjörva á pönnuna. Það þarf ekki nema svona hálfs millimetra lag af feiti á pönnuna í þessari umferð. Namm feiti. Fita og feiti!

Lækkið aðeins undir. Á eldavélinni hér heima var það frá 3 (blast) niður í 2 (venjulegt).
Skellið restinni af ósteikta kúrbítnum og eggaldininu á pönnuna og hristið tabascosósuflöskuna kæruleysislega yfir pönnuna. Takið kartöflunar úr pottinum, brennið ykkur á þeim og skerið þær í hæfilega bita. Þegar grænmetið virðist hafa tekið smá lit á pönnunni er um að gera að henda kartöflunum á hana, og smá svona laufkryddsdóti. Ekki vera of feimin við græna stöffið. Kapersið á sennilega að fara út á pönnuna núna, og það ætti að vera fínt að skella ólífunum og pestóinu út í núna. Líka öllu hinu sem þið hafið gleymt að elda fram að þessu. Steikið og brennið.

Salt! Ekki feimin, en ekki of gröð í saltinu heldur. Ímyndið ykkur að kássan á pönnunni sé kássa á disknum ykkar. Saltið eins og þið mynduð salta ykkar eigin yfirstærðardisk.

Pipar! Nýmalaðan!
Ekkert Bónus dósaduft.

Hellið af pastavatninu í pönnuna þegar þetta virðist ætla að verða eitthvað skrýtið, brennt eða klesst t.d. (Á þessu stigi ætti hið smávaxna risapasta að vera fulleldað og liggjandi í sigti einhversstaðar í eldhúsinu.)

Eldið þar til eggaldinið og kúrbíturinn hættir að líta hrátt út. Ekki elda of mikið samt. Bætið pastavatni í af röggsemi. Það blandast við mjölvastöffið af kartöflunum og verður að góðu kapers-kartöflu-fitugumsi. Hrærið. Innsæið segir ykkur hversu mikið. Forfeður ykkar hrærðu í milljón ár. Náttúran veit!

Munið nú skyndilega eftir fatinu með hinu alsmurða grænmeti fyrri steikingarlotu! Hendið því út á pönnuna til að hita það aðeins upp.

Grænmetisdótið er nú sett í fatið og pastað við hliðina á.

Sendið pabba út í garð að ná í klettasalat, blaðsalat, steinselju og graslauk og étið þetta svo allt saman.

Þetta endar sem frekar fínt stöff! Stundum kemur ólíva á gaffalinn, og hún hressir. Stundum kemur eggaldinsbiti, gegnsósa af smjöri, á gaffalinn. Kannski líka hvítlauks-steiktur gulrótarbiti og jafnvel brúnaður hvítlauksstubbur. Kartöflugums líka. Þá er um að gera að ná sér í stórt klettasalatslauf og troða þessu öllu upp í sig. Það er fuckingst gott. Serious könisör shitt, þetta. Smjörið var að rokka. Godd!

Smúð

Þessi gaur er líka pretty klár. Ég fékk hroll og gæsahúð allt. Smá kökk meiraðsegja, fyndið.

OK af hverju getur hann hrært svona í manni? Af því maður er Apple fanboy? Held ekki, held bara að hann sé vel lesinn og snjall og kunni taka allskonar fallegt og óljóst sem maður er búinn að hugsa sjálfur og blobbs setja það í orð. Standa svo og tala um þessa hluti eins og þeir séu Málið.

Kar-
isma

Það hljómar kannski smá eins og mér finnist þetta vera nett "con" hjá honum. Sjálfstraust og bjartsýni byggð á "con"-i virka samt alveg fyrir mig.

Góð ræða, hvernig sem henni var skrúfað saman.

Garg, monk

Þetta er eini gaurinn sem hefur verið sannarlega kúl, ever.

Þegar hann var að byrja að meika það var samið við hann um að gera tvær koverplötur, og svo fengi hann að gera sitt stöff. Við upptökur á Thelonious Monk Plays Duke Ellington sat hann og þóttist ekki þekkja dótið hans Ellingtons. Fletti nótunum fram og aftur og glamraði sig markvisst í gegn um lögin til að "læra" þau. Ekkert að flýta sér neitt, með hattinn á hausnum.

Heh. Kúlness, púsl eitt. En það geta svo sem allir verið fyndnir fávitar. Hins vegar:

Á seinni hluta bransaferilsins var hann víst ekki mikið fyrir að tala, en:
Coltrane states:
"He talks about music all the time and wants so much for you to understand that if, by chance, you ask him something, he'll spend hours if necessary to explain it to you."

Prettý töff. Þetta er gaur sem fann upp alveg nýja aðferð til að nota píanó, og hún er svo rosa mikið flott að hann lítur út fyrir að vera að gera sirka eins og hinir þegar hann situr og spilar. Hún hljómar eins meira að segja, en þegar maður fer að reyna að átta sig á því hvað það er sem hann er að spila, þá fattar maður að þetta er eitthvað allt annað. Samt fattar maður það ekkert með framheilanum neitt, það hefði verið allt of auðvelt fyrir hann að setja fattið þar. Nób, maður þarf að fatta það með allskonar skrýtnum pörtum á heilanum. Rúm-, víddar- og samhengisskyninu, t.d.. Hljómar prumpulega og artí, en þetta er bara svona. Gaurinn var fucking insane klár.

Plánetustærð á heila. Sannarlega finn ég til lotningar.

Að þannig gaur hafi síðan þótt vænt um þig og viljað að þú skildir og verið tilbúinn að sitja með þér og útskýra fyrir þér þangað til að litli froðuheilinn þinn byrjar að sjá ljósið hans er svo ótrúlega ... fínt, eitthvað.

All in all, pretty solid gaur.