minns

en ekki þinns

fimmtudagur, janúar 04, 2007

gling gling

Ég sálaður á síðu lá í gömlum sófa á parketti sem einhver önnur fjölskylda hafði lagt. Þau fluttu fyrst upp á Hafnarfjarðarhól og svo eftir ársumhugsun til Ástralíu. Hann er verktaki.

Mín fjölskylda talaði um eitthvað og át konfekt. Einhver hafði fengið í jólagjöf svarta spiladós, ofna inn í handsprengju frá Trefjaplánetunni. Á hjólinu í dósinni var Krummi svaf í klettagjá.

Fokk allra ykkar vínarvalsar. Étið skít ballerínur á gormi.

Krummi svaf í klettagjá spilað á litla brothætta pinna sem minna mig actually á mína eigin putta þegar ég er orðinn of horaður. Þurrt plastbrak í stilliverkinu sem maður heyrir bara ef maður hlustar á milli hljóma. Passlega þreytt og tætt, og lagið er miklu fallegra en hafði nokkurn tímann fattað áður.

Eitthvað verður maður að hafa í myrkrinu og þetta var perfect.