Um helgina stóð ég á risaöxlum og varð Íslandsmeistarinn í gervigreind.

Í mínum flokki.

Því næst fór ég í sumarhöll þar sem yfirlæknar þjónuðu til borðs og kokkarnir mikilsvirtir listamenn.
Þeir voru gullslegnir keppinautar mínir í stofuleikum, af fágætum kalíber. Íslandsmeistaranum sveið minnimáttur sinn í djörfung og dáð, virtist fölur og smáð. Hobb, reimar skóna, hlaupa með, hjúkk að vera memm.

Þarna er ýmislegt að sjá. Yfir landslaginu hvílir krani mikill, gulur að lit, skipaður ofan í hrísluskóg beint úr geimnum. It takes mills to make mills: kraninn er ekki gefins, en þið ættuð að sjá tröllið sem hann reisir. Hundrað opnanleg augu á því og útsýnið væntanlega í samræmi.

Ég sá grænan Glanna og var gleraugnalaus í Paradís. Fiskurinn þarna í sveit syndir upp abstraktlistaverk, gamla grjótið þótti ekki nógu fínt.