minns

en ekki þinns

sunnudagur, nóvember 05, 2006

Búmm

Sat og lærði heima hjá Baldri í gær. Eik kom, og ég las fyrir hana og við borðuðum skyr. Næs.

Gurra vinkona Baldurs kom. Þau eru bæði hávaxin og tryllingslega íslensk í útliti. Stór-en-fíngerð á sama tíma. Mér leið eins og herbergið væri fullt af íslendingum, en þau voru víst bara tvö.

Lærði meira, og horfði svo á Old Boy. Potent stöff. Hollywood er farið að vindast upp á sjálft sig og og stirðna, en flestar asískar myndir sem ég hef séð nýlega eru mjög alvöru. Fólk er einhvernveginn að pæla meira þar, virðist vera. Minna verið að binda sig á bása, í stóru jafnt sem smáu. Ef maður skoðar heila mynd þá er hún t.d. epískt grikkjadrama með slapstick. Rómantík sem maður er tilbúinn að kaupa og lætur manni líða einhvernveginn, en er samt alveg insane fokkd opp á sama tíma. Fjúff.

Sennilega er kvikmyndagerðarfólk þarna fyrir austan nógu svangt til að berjast? Stærri verk unnin, en samt alveg persónulegri líka. Merkilegt að sjá hvað kemur þegar skapandi hörkutól frá útlöndum fjær fer að gera sína útgáfu af vestrænnu bíói. Það er eins og fólk gefi sér og hafi meira leyfi til að búa eitthvað til.

Fínt líka að sjá hvað þeir eru til í að hræra tölvugrafík og fifferíi saman við allt hitt. Kaninn lendir dálítið í því að "jæja nú er tölvugrafíkatriði" og þá eru designated þrjár mínútur af geimskipum eða hringsnúandi sprengingum. Grafíkdeildin skilar sínu vel! Duglegir strákar.

Í asísku myndunum þá er einhverju litlu brellufiffi oft hrært saman við bara-einhvernveginn-hvernigsemer atriði til að segja eitthvað. Fókusinn á fólkið í sögunni og söguna, en ekki á tækniverkið. Finnst eins og asísku myndirnar séu að horfa á tunglið, en kaninn að horfa á puttann á Bruce Lee. Vá hvað bruce lee er með marga polygona og geðveikt raunverulega húð.

Oft mjög flottar skiptingar á milli atriða líka.

Og! Nútíminn er oft inni í myndunum. Alvöru MSN t.d. í Old boy, og lúkkið á því er notað. Í Bio-Zombie er GSM-symmbólissmi notaður MJÖG FLOTT.

Ah. Þarna er komið eitthvað. Það er eins og það sé verið að fylgjast með heiminum í kring um sig út úr hugsandi og menntuðum kollum. Það er nefnilega alveg geðveikt tricky að sjá heiminn í kring um sig, og taka eftir því sem hefur mest áhrif á mann.

Sbr. ný-tarotið sem ég hef talað um við Borgar og Lunval. OK auðvitað í gríni alltaf endalaust eins og allt sem ég fokking segi.

En líka í alvöru.

(Eins og fokkingst allt sem ég segi og geri! Þið vitið það alveg - og ekki gleyma því.)

Tarotspil eru svona tákn, og þau þýða eitthvað. Táknin á taroti eru bara gömul og prumpó. Hvernig áhrif haldiði t.d. að það hefði á mann að draga Krabbameinið, Óléttu fyrrverandi kærustuna, Sjö Míkrófóna? Í Krabbameini er auðvitað dauði og allskonar, en líka lúmskt dót. T.d. brenglaða hugmyndin um "þetta-kemur-ekki-fyrir-mig", sem er hugmynd sem er eins raunveruleg og borðið sem ég er með fæturna á núna. Ólétta fyrrverandi kærastan er auðvitað hlutur sem kýlir mann í magann þegar maður fréttir af honum, en líka: Hann táknar hliðargrein af framtíðinni sem hefði getað verið föst við fortíðina þína. Eitthvað sem aldrei verður í þínu lífi, en er í annarra. Holy moly, ha?

Og míkrófónar. Don't get me started. Rosalegt stöff. Míkrófónar og myndavél eru galdrastafirnir og -sprotarnir sem við notum í dag. Rammir að fríkins afli, krakkar.

Settu míkrófón í andlitið á einhverjum, þarft ekki einu sinni að fara með töfraþulu, og hann missir málið. Skoðanir hans brenglast. Persónuleikinn afmyndast. Ef myndavél er beint að þér þá missirðu stjórn bæði á andlitinu og því hvað þú gerir.

Það eru líka til töfraorð. Actual alvöru töfraorð sem hafa actual alvöru mátt. Ég kann að galdra kláða í hausinn á fólki. Ég segi orðið lús. Þig klæjar. Einfalt. Virkar. Galdraorð.

Það er ekkert smá hollt að reyna að líta svona í kring um sig og fatta hvað það er í kring um mann sem eru nógu öflugt til að passa á tarotspil.

Einn snillingur, vinur Baldurs, er með eitt flottasta tattú sem ég hef séð. Tvo gamaldags íslenska símastaura á brjóstinu. Vængefið. Gamla ísland og afi hans eru þarna, miklu meira en ef hann væri með kort af íslandi á vinstra brjósti og afa sinn á því hægra. Sannarlega fallegt tattú. Dem.

En svo ég muni, þá hef ég tekið eftir þessari alvöru-fullorðins bíólistar-pælinga fatti-og-framkvæmdaólgu í þessum myndum:
Old boy
Bio-Zombie
Shaolin Soccer

8 Comments:

Blogger krilli said...

Mig klæjar í hausinn, akkúrat núna.

3:22 e.h.  
Anonymous Nafnlaus said...

Já, sammála þér með asískar kvikmyndir að mörgu leyti, en...

...einu myndirnar sem þú hefur aðgang að, að einhverju leyti, eru þær myndir sem þykja það góðar (að ákvörðun einhvers) til að fara í dreifingu í vestrænum heimi, þúveist?

Hinsvegar ertu með stútfullar vídjóleigur af næstum öllu sem fer á markað í Bandaríkjunum og Bretlandi, sama hversu slappt eða gott það er.

Bílíf mí, ég hef farið á "sló í gegn í heimalandinu" myndir á asískum film-festum hér úti, og sá tilfinningasori jafnast á við slöppustu Lindsey Lohan gleðihrollvekjur. Í alvöru.

En, það eru til asískir leikstjórar að gera geðveikislega snilld, t.d. myndirnar sem þú nefndir.

EN, aftur, þá er snilldarilmurinn líka að þetta er öðruvísi. Einsog þegar Íslendingar flytja til útlanda og gapa yfir fegurð allra stelpna sem eru með aðeins brúnni húð. Stelpurnar með brúnni húðina eru kannski engar bjútíkvíns á síns kynþáttar mælikvarða (þú skilur mig), en fyrir fölan Íslendinginn eru þær exótískar og forvitnilega fallegar -- sama hversu þróað lyktar- og bragðskynið er.

Æji, skiluru mig?

Er ekki að draga úr frábærleikanum. Alls ekki. En kannski ertu að ignora allar fitubollurnar í flíspeysunum.

8:32 e.h.  
Blogger krilli said...

Ég er einmitt mjög markvisst og af mikilli snerpu að algjörlega ignora flískeppina.

Af öllum hlutum til að vera að spá í, þá þarf ég nebbla að spá í stöffinu sem hefur mér eitthvað að segja.

Þarf, af því ég yrði geðveikur og þunglyndur af því að velta mér upp úr öllu draslinu sem er til í heiminum. Hef alveg prófað :)

10:01 e.h.  
Blogger krilli said...

Þessi færsla er um svo margt að ég tímdi varla að þrengja hana með því að svara þér. En svo ertu Halli sinn og hey hvað getur maður gert annað en að svara í einlægri gleði?

Krakkar, munið samt hvað tarotpælingin var kúl, ha.

10:02 e.h.  
Anonymous Nafnlaus said...

Já, alveg rétt. Það er miklu betra að ignora af áfergju, og háma í sig góða stöffið. Þjónar líka litlum tilgangi að leyfa draslinu að byrgja manni sýn.

Þú ert alveg meðða, og ég vissi það alveg, og var kannski bara að tala við sjálfan mig og hina sem vita það ekki svona vel. :)

Og f*kk já, tarotið er svo rétt. Míkrafónn í fés og húðliturinn hverfur. Held það virki líka með hjátrú. Manstu þegar ég sagði að ég hefði snarstoppað um daginn þegar ég nálgaðist stigann? Ég vissi ekki afhverju, en undirmeðvitundin mundi eftir kanínulöppunum og axlarsaltinu, og vildi stríða mér pínu.

Þori ekki enn í dag að segja "Candyman" fimm sinnum í spegil.

10:39 e.h.  
Anonymous Nafnlaus said...

Þetta fyrsta komment mitt er extra heimskulegt.

Dáldið einsog þú segðir "úff, gott súkkulaði", og ég segði "hmm, já, en ég hef oft smakkað þau vond".

Búhú.

10:40 e.h.  
Blogger krilli said...

Ég hló upphátt og það BÆÐI ískraði og kom grís. Snort.

ÉG GERI ÞETTA LÍKA

(Samt var þetta eiginlega ekki alveg þannig. Meira eins og ég væri að tala um Þrist og að íslenskt nammi væri allt avsom, en að þú minntir fólk á að "nóa siríus" konfekt væri eiginlega ekki síður einkennisfulltrúi ... )

1:48 f.h.  
Blogger krilli said...

M.Ö.O. og BTW þá er annars mjög áhugavert akkúrat hvernig dótið sem maður fílar ekki er eiginlega.

Flís er alveg intresting. Intresting að asía búi til geirnelgt tilfinningaslúbb!

"nóa siríus" konfekt er mjög intrestíng.

Þetta minnir á svar mitt við Eurovisionvandamálinu. (Ég gafst upp. En það er allt önnur færsla ...)

1:52 f.h.  

Skrifa ummæli

<< Home