Jói nokkur Fel hefur verið dálítið í sviðsljósinu undanfarið. Það skil ég ekki. Maðurinn kann hins vegar að búa til súkkulaðiís hvers fíknistuðull jafnast á við fínasta tékkneskt heróín.

Ísinn er með fíngerðum frostkristöllum og hefur passlega misleita áferð og fjölbreyttara skeiðarviðnám en venjulegur alþýðuís í dollu. Það er því gaman að borða hann. Hann er stífur þó hann sé hafinn að bráðna og molnar smávegis um leið og hann gefur eftir. Það er lítið bragð af ísmassanum sjálfum, það er ekki sett í hann bragðþykkni eins og algengt er.

Búmm: kurlað súkkulaðið (,,80%'') sér um að feykja manni úr stólnum og sokkunum af fótum manns í bragðrænni tortímingu sjálfsins. Kornastærð súkkulaðinsins spannar vítt svið, allt frá fíngerðum salla drefðum um ísinn sjálfan til bruðvænna mola á stærð við malarvölur.

Þetta er að vísu allt saman talsvert meira fitandi en tékkneska góðgætið, en flugmiðar eru dýrir og ekki þarf að fara lengra en út í Hagkaup fyrir ísinn. Því mæli ég með honum sem traustu næstbesta.